Π

Αν υπάρχει υποψία ότι το πρόβλημα είναι στη μητρική κάρτα, στον επεξεργαστή ή τις μνήμες, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι ένας οπτικός έλεγχος της μητρικής πλακέτας.

Μια συνηθισμένη κοινή αιτία των προβλημάτων ή της αποτυχίας μιας μητρικής πλακέτας είναι οι «φουσκωμένοι» ή «σκασμένοι» πυκνωτές . Ελέγχοντας την κορυφή του κάθε πυκνωτή μπορείτε να δείτε αν είναι εξογκωμένος, έστω και λίγο, ή αν έχει διαρροή, η οποία αποτελεί ένδειξη ότι ο πυκνωτής έχει καεί. Αν υπάρχει οποιαδήποτε διόγκωση ή σκάσιμο στους πυκνωτές, είναι πολύ πιθανόν η αιτία των προβλημάτων να είναι η μητρική πλακέτα του υπολογιστή. Μπορεί να είναι δυνατή η αντικατάσταση ενός εξογκωμένου ή σκασμένου πυκνωτή, αλλά η διαδικασία απαιτεί ακρίβεια στη συγκόλληση.

Για να γίνει οπτικός έλεγχος στον επεξεργαστή (CPU), θα χρειαστεί να αφαιρεθεί ο επεξεργαστής από τη μητρική. Μόλις αφαιρεθεί, ελέγξτε για λυγισμένες ακίδες στην πλευρά που εισάγεται στη μητρική πλακέτα. Αν εντοπιστεί λυγισμένη ακίδα, είναι πιθανό αυτή να είναι η αιτία των προβλημάτων. Οι λυγισμένες ακίδες στον επεξεργαστή μπορεί να επανέλθουν στην αρχική τους θέση, αλλά πρέπει να γίνει με πολύ προσοχή, καθώς είναι εύκολο να σπάσει κατά λάθος μια ακίδα, στην προσπάθεια να λυγίσει πίσω στη θέση της. Αν συμβεί αυτό, ο επεξεργαστής (CPU) θα πρέπει να αντικατασταθεί.
Εάν κατά τον οπτικό έλεγχο δεν υπάρχουν ορατά προβλήματα, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί βοηθητικό πρόγραμμα λογισμικού ή υλικού για τη διάγνωση του προβλήματος.

Όπως αναφέρθηκε και προηγουμένως, αν η μητρική διαθέτει LED και είναι αναμμένο σημαίνει ότι το τροφοδοτικό δίνει ρεύμα, τότε το επόμενο βήμα είναι ο έλεγχος της μητρικής (motherboard). Για να γίνει αυτό αποσυνδέετε όλες τις συσκευές (σκληρό δίσκο, floppy drive, DVD recorder) από τη μητρική. Ελέγχετε αν το κουμπί του κουτιού που ενεργοποιεί τον υπολογιστή είναι συνδεδεμένο στη μητρική. Αυτό είναι ένα πολύ μικρό, διπλό καλώδιο, συνήθως μαυρόασπρο, με την ένδειξη Power SW (switch). Από το βιβλίο οδηγιών της μητρικής, που μπορείτε να το βρείτε στη σελίδα του κατασκευαστή, αν δεν υπάρχει σε έντυπη μορφή, εντοπίζετε τον τρόπο που είναι συνδεδεμένο. Φυσικά υπάρχει η περίπτωση να έχει χαλάσει το ίδιο το κουμπί, οπότε μπορείτε να "βραχυκυκλώσετε" τις δυο ακίδες (pins) φέρνοντάς τες σε επαφή.

Αν κάνοντας αυτά δεν έχει λειτουργήσει το σύστημα, αφαιρείτε όλες τις κάρτες επέκτασης (π.χ. ξεχωριστή κάρτα ήχου ή κάρτα δικτύου) εκτός από την κάρτα γραφικών και ξαναδοκιμάζετε. Η κάρτα γραφικών είναι η μεγαλύτερη κάρτα στον υπολογιστή και είναι αυτή που συνδέεται με την οθόνη. Αυτή η κάρτα μπορεί να είναι ενσωματωμένη στη μητρική, οπότε να μην υπάρχει ως ανεξάρτητη. Τα εντελώς απαραίτητα υποσυστήματα που χρειάζεται για να ανάψει ένας υπολογιστής είναι: το τροφοδοτικό, η μητρική πλακέτα, ο επεξεργαστής, η μνήμη και η κάρτα γραφικών. Όλα τα άλλα δεν συνεισφέρουν στο να ξεκινήσει ο υπολογιστής. Για να ξεκινήσει ο έλεγχος, αποσυνδέετε όλα όσα δεν είναι απαραίτητα.

Το τελικό βήμα ελέγχου της μητρικής είναι η αφαίρεση της κάρτας γραφικών ή της μνήμης RAM. Υπάρχει περίπτωση η μητρική να έχει ένα μικρό πλαστικό κλιπάκι στη θύρα, που κρατάει σταθερή την κάρτα γραφικών. Εκτός από τη βίδα, θυμηθείτε να απαγκιστρώσετε κι αυτό για να τη βγάλετε, με προσοχή για να μην σπάσει. Αν ξεκινήσετε τον υπολογιστή χωρίς κάρτα γραφικών ή μνήμη RAM, θα έχει σαν αποτέλεσμα η μητρική να βγάλει μια σειρά ηχητικών προειδοποιήσεων (μπιπ). Αν χωρίς κάρτα γραφικών ή RAM, η μητρική δεν κάνει κανένα ηχητικό σήμα τότε είτε χρειάζεται αντικατάσταση της μητρικής ή του επεξεργαστή, ή και των δύο. Για να βεβαιωθείτε αν φταίει η μητρική ή ο επεξεργαστής, θα πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιον που έχει την υλικοτεχνική υποδομή για να μπορέσει να δοκιμάσει μια δεύτερη μητρική ή ένα δεύτερο επεξεργαστή στον υπολογιστή.

Αν στην οθόνη εμφανίζονται στοιχεία ενεργοποίησης/λειτουργίας του υπολογιστή (π.χ. σταματάει να δείχνει κάποια ένδειξη "no signal"/"χωρίς σήμα") αλλά δεν δείχνει καθόλου τα γράμματα του BIOS, σημαίνει πως δέχεται κάποιο σήμα από την κάρτα γραφικών, άρα είναι πιθανότερο το σφάλμα να βρίσκετε στην περιοχή της μητρικής ή της μνήμης . Τότε βγάζετε όλη τη μνήμη RAM και δοκιμάζετε να ανάψετε τον υπολογιστή. Θα πρέπει η μητρική να κάνει μια σειρά ηχητικά σήματα (μπιπ), που δείχνουν πως λείπει η μνήμη. Αν δεν κάνει κανένα θόρυβο, το πιθανότερο είναι πως η μητρική έχει πρόβλημα και χρειάζεται αντικατάσταση. Αν ακούγονται ηχητικά σήματα (μπιπ), προσπαθήστε να εντοπίσετε αν φταίει μία από τις μνήμες, αν φταίει μία από τις θύρες ή αν το πρόβλημα είναι στη συνεργασία δύο τμημάτων μνήμης μαζί. Για να γίνει αυτό βάζετε ένα μόνο από τα τμήματα της μνήμης στη μητρική και ξαναδοκιμάζετε. Κάνετε δοκιμές σε όλες τις θέσεις μνήμης της μητρικής και μετά δοκιμάζετε ένα-ένα και με τα άλλα τμήματα.

Τα Windows διαθέτουν μια εφαρμογή για τον έλεγχο της μνήμης RAM. Αν για παράδειγμα ο υπολογιστής γράφει πράγματα στη RAM και η RAM επιστρέφει διαφορετικά δεδομένα επειδή δυσλειτουργεί μπορεί να παρατηρούνται καταρρεύσεις των προγραμμάτων (crash), μπλε οθόνες και αλλοίωση των αρχείων του υπολογιστή. Τα Windows vista, 7 και 8 διαθέτουν εφαρμογή για διάγνωση προβλημάτων μνήμης του υπολογιστή (Memory Diagnostics Tool). Από τον «Πίνακα έλεγχου» , επιλέγετε «Σύστημα και Ασφάλεια» , «Εργαλεία Διαχείρισης» , «Διαγνωστικά μνήμης των Windows» . Η εφαρμογή αυτή λειτουργεί γράφοντας δεδομένα σε κάθε τομέα (sector) της μνήμης (RAM) και μετά τα διαβάζει, ελέγχοντας με αυτόν τον τρόπο ότι η μνήμη λειτουργεί κανονικά.

Πηγές:
http://www.computerhope.com/issues/ch001089.htm
http://www.howtogeek.com/174068/how-to-identify-which-hardware-component-is-failing-in-your-computer/
http://www.pcsteps.gr/
https://www.youtube.com/watch?v=6goeVrWPxDA (Βιντεοεπίδειξη για διάγνωση προβλημάτων μνήμης του υπολογιστή).

Το πιο συνηθισμένο πρόβλημα που έχει σχέση με το πληκτρολόγιο (keyboard) είναι η κακή σύνδεση και η αντιμετώπιση του γίνεται με την αφαίρεση και επανατοποθέτηση του καλωδίου και επανεκκίνηση του υπολογιστή.

Άλλο πρόβλημα μπορεί να είναι το βύσμα εισόδου το οποίο μπορεί να επιδιορθωθεί (αν έχει στραβώσει/παραμορφωθεί) ή αν έχει σπάσει να αντικατασταθεί.

Επίσης ίσως χρειάζεται ενημέρωση του οδηγού (driver) ή άλλη ενημέρωση του λογισμικού.

Η απεικόνιση εξαρτάται από δύο στοιχεία υλικού:

την κάρτα γραφικών (προσαρμογέας οθόνης), η οποία είναι εγκατεστημένη στο εσωτερικό του υπολογιστή και την οθόνη.

Το Λ.Σ. (Λειτουργικό Σύστημα- Operating System) χρησιμοποιεί προγράμματα οδήγησης (drivers) τα οποία συνεργάζονται με αυτές τις συσκευές υλικού. Η πλειοψηφία των προβλημάτων εμφάνισης προκαλούνται είτε επειδή δεν υπάρχει πρόγραμμα οδήγησης οθόνης είτε επειδή αυτό που χρησιμοποιείται είναι λανθασμένο ή κατεστραμμένο.

Η αστοχία υλικού ή η λανθασμένη εγκατάσταση αποτελούν άλλη μια κατηγορία προβλημάτων, αλλά μπορεί να υπάρχουν και άλλοι εξωτερικοί παράγοντες. Οι περισσότερες κάρτες γραφικών διατίθενται μαζί με ένα CD που περιέχει το πρόγραμμα οδήγησης και άλλο βοηθητικό λογισμικό. Πριν το εγκαταστήσετε, ελέγξτε τις πληροφορίες που αφορούν την κάρτα γραφικών για να βεβαιωθείτε ότι υποστηρίζει την τρέχουσα έκδοση των Windows ή του Λ.Σ. που χρησιμοποιεί ο υπολογιστής. Εάν δεν την υποστηρίζει, μεταβείτε στον ιστότοπο του κατασκευαστή και κάντε λήψη του πιο πρόσφατου προγράμματος οδήγησης για την έκδοση Windows ή του Λ.Σ. που διαθέτει το Υ.Σ.. Ο χρήστης θα πρέπει να γνωρίζει το μοντέλο της κάρτας γραφικών.

Είναι σημαντικό να εγκαθιστάτε το πρόγραμμα οδήγησης της οθόνης που χρησιμοποιείτε ακόμα και όταν αυτή λειτουργεί κανονικά. Αρχικά όταν εγκαθίστανται τα Windows, επιχειρούν να αναγνωρίσουν το υλικό στο οποίο εγκαθίστανται. Εάν δεν αναγνωρίσουν την κάρτα γραφικών στον υπολογιστή, εγκαθιστούν ένα γενικό πρόγραμμα οδήγησης οθόνης. Αυτό δεν παρέχει το ίδιο επίπεδο υποστήριξης με ένα πρόγραμμα οδήγησης που έχει κατασκευαστεί για την συγκεκριμένη κάρτα γραφικών.

Μερικές φορές μπορεί να υπάρξει πρόβλημα κατά την αλλαγή της ανάλυσης της οθόνης. Το πρόβλημα αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάθε οθόνη υποστηρίζει ένα συγκεκριμένο εύρος αναλύσεων. Εάν καθοριστεί μια τιμή εκτός αυτού του εύρους, ενδεχομένως η εικόνα της οθόνης να μην είναι σωστή ή να μην εμφανίζεται καθόλου. Όταν αλλάζει η ανάλυση, τα Windows περιμένουν ένα σύντομο χρονικό διάστημα έως ότου επιβεβαιώσετε ότι θέλετε να διατηρήσετε αυτή την ανάλυση. Εάν δεν επιβεβαιώσετε την ανάλυση, τα Windows θα επαναφέρουν την ανάλυση στην προηγούμενη τιμή. Ωστόσο, εάν την επιβεβαιώσετε κατά λάθος, αλλά η οθόνη δεν μπορεί να εμφανίσει τη νέα ανάλυση, θα χρειαστεί να επανεκκινήσετε τα Windows σε ασφαλή λειτουργία και να επαναφέρετε την ανάλυση σε μια τιμή που να μπορεί να εμφανίσει η οθόνη.

Μια άλλη συσκευή απεικόνισης είναι ο βιντεοπροβολέας (video projector), που απεικονίζει στατικές ή κινούμενες εικόνες σε μεγάλη διάσταση. Η συσκευή δέχεται ένα σήμα βίντεο μέσω συνδέσεων (καλωδίων) όπως S-VIDEO, VGA, COMPOSITE, HDMi ή άλλης, και προβάλει μέσω μίας λάμπας και ενός φακού την αντίστοιχη εικόνα πάνω σε ένα πανί προβολής ή σε άλλη ανοιχτόχρωμη (κατά προτίμηση λευκή) επιφάνεια.
Τα συνηθέστερα προβλήματα στους βιντεοπροβολείς είναι:

● Η εμφάνιση κουκκίδων στην οθόνη. Οι συνήθεις αιτίες είναι τα σωματίδια σκόνης που έχουν συσσωρευτεί στο φακό του προβολέα. Θα πρέπει να καθαρίζετε τακτικά τη συσκευή προβολής από ξένα στοιχεία ώστε να διασφαλιστεί ότι οι εικόνες είναι πάντα υψηλής ποιότητας.

● Ο προβολέας δεν απενεργοποιείται όταν το κουμπί απενεργοποίησης πιέζεται. Η συνήθης αιτία αυτού του τεχνικού προβλήματος είναι η κακή τοποθέτηση της λάμπας. Για να λυθεί το πρόβλημα πρέπει να γίνει επανατοποθέτηση και ρύθμιση του φωτιστικού στοιχείου. Ακολουθήστε τις οδηγίες εγκατάστασης από το εγχειρίδιο του χρήστη.

● Εμφάνιση εικόνας κατώτερης ποιότητας. Μπορεί να προκληθεί από κακό συγχρονισμό ανάμεσα στην ανάλυση του υπολογιστή και του βιντεοπροβολέα. Πολλά μοντέλα βιντεοπροβολέων είναι εξοπλισμένα με λειτουργία αυτόματης ρύθμισης που άμεσα η ανάλυση του προβολέα ρυθμίζεται στην ανάλυση που δίνει ο υπολογιστής. Ωστόσο, μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις όπου ο προβολέας δεν είναι σε θέση να ανταποκρίνεται στην ανάλυση του υπολογιστή, επηρεάζοντας έτσι την ποιότητα των εικόνων που εμφανίζονται. Για να λυθεί αυτό το πρόβλημα, ο χρήστης πρέπει να ρυθμίσει την ανάλυση του υπολογιστή έως ότου βελτιωθεί η απεικόνιση του βιντεοπροβολέα.

● Οι εικόνες δεν εμφανίζονται ολόκληρες. Μερικές φορές ο χρήστης δεν βλέπει ολόκληρες τις εικόνες από τον βιντεοπροβολέα, το κάτω μέρος της εικόνας κόβεται ή λείπουν τμήματα. Αυτό το πρόβλημα μπορεί να διορθωθεί με την ρύθμιση της ανάλυσης του υπολογιστή στην ανάλυση του προβολέα. Η ρύθμιση της ανάλυσης μπορεί να είναι δύσκολη με τους φορητούς υπολογιστές, ειδικά αν τυπική ανάλυση του υπολογιστή είναι μεγαλύτερη από την ανάλυση του βιντεοπροβολέα. Μπορεί να χρειαστεί ακόμη και να αλλάξει η ανάλυση της οθόνης του υπολογιστή, εάν και πάλι ο χρήστης δεν βλέπει την πλήρη εικόνα, ίσως χρειαστεί να γίνει επανεκκίνηση του φορητού υπολογιστή.

● Μερικοί βιντεοπροβολείς έχουν τηλεχειριστήρια υπερύθρων τα οποία μπορεί να μην λειτουργούν. Μια αιτία μπορεί να είναι οι μπαταρίες να χρειάζονται αντικατάσταση ή να βρίσκεται σε μεγαλύτερη απόσταση από τη συνιστώμενη. Άλλος πιθανός λόγος είναι τα φθορίζοντα φώτα στην αίθουσα που απενεργοποιούν τις υπέρυθρες λειτουργίες του τηλεχειριστηρίου.

Πηγές:
http://windows.microsoft.com/el-gr/windows-vista/troubleshoot-monitor-and-video-card-problems
http://www.interactivo.gr/products/projectors/
http://www.thinkoutsidetheslide.com/six-common-problems-with-displaying-your-presentation/
http://www.doityourself.com/stry/5-common-problems-with-an-lcd-projector

Μια συσκευή αδιάλειπτης παροχής ισχύος (UPS - Uninterruptible Power Supply), λειτουργεί ως μια εφεδρική μπαταρία που διατηρεί την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος στο συνδεδεμένο εξοπλισμό κατά τη διάρκεια μιας διακοπής ρεύματος. Η παροχή «γυρίζει» στην μπαταρία του UPS από το ρεύμα τη στιγμή που γίνεται η διακοπή.

Η ύπαρξη της συμβάλλει στη μακροζωία του υπολογιστικού συστήματος και στο ότι ο χρήστης θα έχει την ευκαιρία να αποθηκεύσει τα αρχεία του, σε περίπτωση διακοπής ρεύματος. Το UPS χρησιμοποιείται συνήθως για να προστατεύσει τους υπολογιστές, τον τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές από απροσδόκητες διακοπές ρεύματος που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τεχνικά προβλήματα ή απώλεια δεδομένων.

Θα πρέπει λοιπόν οι χρήστες να καταλάβουν τον τρόπο που λειτουργεί μια συσκευή π.χ. το UPS και τα κριτήρια βάση των οποίων πραγματοποιείται μια αγορά. Το σημαντικό χαρακτηριστικό είναι η ώρα που μπορεί να τροφοδοτήσει το σύστημα μας καθώς και το πόση ενέργεια χρειάζεται το σύστημα. Γενικά πρέπει να «κρατάει» το σύστημα μέχρι να μπορέσει ο χρήστης να το κλείσει με ασφάλεια.

Πηγές:
http://ccm.net/faq/4965-keyboard-common-issues
http://www.pcsteps.gr/1452-technology-explained-ups/
http://www.smartpowersystems.com/content/articles

/archives/upstypes-commonproblems.htm
http://www.tripplite.com/support/articles/articleid/top-5-ups-support-issues
http://windows.microsoft.com/el-gr/windows-vista/troubleshoot-scanning-problems
http://www.pcsteps.gr/1452-technology-explained-ups/

Στην περίπτωση που ο υπολογιστής δεν ανοίγει καθόλου αρχίζετε ελέγχοντας την πρίζα, αφού μπορεί να έχει βγει το καλώδιο τροφοδοσίας του υπολογιστή. Θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι το καλώδιο ρεύματος είναι πάνω στο τροφοδοτικό και ότι ο διακόπτης του τροφοδοτικού βρίσκεται στη θέση "Ι".

Αν υπάρχει πολύμπριζο, θα πρέπει να βεβαιωθείτε ότι είναι ανοιχτό και ότι λειτουργεί η πρίζα, συνδέοντας κάποια άλλη συσκευή σ΄ αυτή. Αν παρόλα αυτά δεν λειτουργεί ελέγχετε την περίπτωση το ίδιο το καλώδιο να είναι κομμένο εξωτερικά.

Αν δεν υπάρχει πρόβλημα με το καλώδιο, την πρίζα και τις συνδέσεις, βγάζετε οτιδήποτε έχετε συνδεδεμένο στον υπολογιστή: οθόνη, πληκτρολόγιο, ποντίκι, εκτυπωτή, scanner, τα πάντα εκτός από την τροφοδοσία, και δοκιμάζετε να τον ξανανοίξετε. Αν με αυτόν τον τρόπο ανάβει, σημαίνει πως κάποια συσκευή που ήταν συνδεδεμένη στον υπολογιστή τον βραχυκύκλωνε. Για να εντοπιστεί η συσκευή που παρουσιάζει το πρόβλημα, αφού κλείσετε ξανά τον υπολογιστή, συνδέετε ξεχωριστά μία-μία όλες τις συσκευές και ξαναδοκιμάζετε (πληκτρολόγιο, ποντίκι, κ.ο.κ.). Δοκιμάζετε με όλες τις συσκευές (κλείνοντας πάντα τον υπολογιστή πριν συνδέσετε οτιδήποτε), μέχρι να εντοπίσετε τη συσκευή που παρουσιάζει το πρόβλημα.

Αν συνεχίζει να υπάρχει πρόβλημα ανοίγετε το κουτί του υπολογιστή. Πριν αγγίξετε οτιδήποτε στο εσωτερικό του, ακουμπάτε σε κάτι μεταλλικό για να γειωθείτε. Αν έχετε στατικό ηλεκτρισμό στα δάχτυλά σας, είναι πιθανό ακόμα και να κάψετε τα ευαίσθητα κυκλώματα του υπολογιστή.

Μερικές μητρικές (motherboard) έχουν ένα μικρό λαμπάκι LED στην επιφάνειά τους, που είναι αναμμένο ακόμα κι αν ο υπολογιστής είναι σβηστός, σαν ένδειξη ότι η μητρική (motherboard) τροφοδοτείται σωστά. Αν υπάρχει LED και είναι σβηστό ή δεν υπάρχει καθόλου LED, αποσυνδέετε όλες τις συσκευές από το τροφοδοτικό (σκληρούς δίσκους, floppy drive, DVD Recorder, ανεμιστήρες, φώτα κ.λ.π.), ελέγχετε τη σύνδεση του τροφοδοτικού με τη μητρική (motherboard) και ξαναδοκιμάζετε.

Τέλος, χρησιμοποιείτε ένα πολύμετρο, για να ελέγξετε το τροφοδοτικό. Πιέζετε τους ακροδέκτες του πολύμετρου στις εξόδους του τροφοδοτικού αρκετά ώστε να έρχεται σε επαφή με το γυμνό καλώδιο, αλλά όχι υπερβολικά γιατί μπορεί να προκληθεί ζημιά στη μητρική (motherboard). Τα πορτοκαλί καλώδια πρέπει να δίνουν 3.3 Volt, τα κόκκινα καλώδια πρέπει να δίνουν 5 Volt και τα κίτρινα πρέπει να δίνουν 12 Volt. Τα μαύρα καλώδια είναι καλώδια γείωσης. Αν το πολύμετρο δεν δείχνει κάποια ένδειξη, τότε χρειάζεται αλλαγή του τροφοδοτικού. Ωστόσο, κάποια τροφοδοτικά περιέχουν (εσωτερικά) ασφάλειες, οι οποίες μπορεί να έχουν καεί για κάποιο λόγο. Στην περίπτωση αυτή απαιτείται μόνο η αλλαγή της καμένης ασφάλειας. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να έχει καεί κάποιος πυκνωτής ή κάποιο από τα τρανζίστορ ισχύος, οπότε χρειάζεται μόνο η αντικατάσταση του καμένου στοιχείου. Αλλά θα πρέπει να ελεγχθεί ο λόγος που κάηκαν αυτά και να διορθωθεί το πρόβλημα γιατί μπορεί να καούν ξανά ακόμη και αμέσως μετά την αντικατάσταση τους.

Η άποψη ότι όσο περισσότερη ισχύ (σε Watt) δίνει ένα τροφοδοτικό, τόσο καλύτερης ποιότητας είναι, είναι λανθασμένη. Η ισχύς του τροφοδοτικού πρέπει να απασχολεί το χρήστη μόνο σε περιπτώσεις που η μητρική έχει πληθώρα από κάρτες πάνω της (π.χ. αποθηκευτικές μονάδες, κάρτες γραφικών). Συνήθως, ένα τροφοδοτικό με 450-500 Watt είναι υπεραρκετό για τους υπόλοιπους χρήστες. Θα πρέπει η ισχύς που διαθέτει το τροφοδοτικό να ικανοποιεί τις ελάχιστες απαιτήσεις του συνόλου των συσκευών που συνδέονται σε αυτό. Πέρα από την ισχύ (Watt), υπάρχει η ένταση του ρεύματος που δίνουν τα τροφοδοτικά. Η ισχύς δίνεται από το γινόμενο της τάσης με το ρεύμα. Τα περισσότερα συστήματα του υπολογιστή δεν χρησιμοποιούν τάση πάνω από 12V για τις ανάγκες τους.

Πηγές:
http://techblog.gr/computers/tech-how-to-choose-hardware-components-part-3-73131/
http://tinyurl.com/nv4xuy8
http://mycomputer.gr/news/market-guide/1057-odigoa-agoras-trofodotiko
http://www.pcmag.com/article2/0,2817,2388692,00.asp

Ένα αδύνατο σημείο για τους περισσότερους φορητούς υπολογιστές είναι η υποδοχή ρεύματος. Η υποδοχή ρεύματος με την οποία συνδέεται ο υπολογιστής, είναι συχνά εκτεθειμένη και μπορεί να καταστραφεί.

Στους περισσότερους φορητούς υπολογιστές η υποδοχή ρεύματος είναι συγκολλημένη απευθείας με τη μητρική πλακέτα. Η σύνδεση αυτή αποτελεί ένα από τα αδύνατα σημεία των φορητών υπολογιστών. Ένα πλάγιο τράβηγμα του καλωδίου ρεύματος μπορεί να ξεκολλήσει μία από τις ακίδες (pin) που το συγκρατούν, σπάζοντας τις κολλήσεις γύρω από αυτό.

Οι σύγχρονοι φορητοί υπολογιστές χρησιμοποιούν αρκετή ισχύ (70W έως 120W) ή περισσότερο. Η κακή ηλεκτρική σύνδεση μπορεί να προκαλέσει σπινθήρες και θέρμανση που μπορεί ακόμη και να δημιουργήσει τελικά τρύπα πάνω στη μητρική πλακέτα ή και να αποτελέσει αιτία πυρκαγιάς.

Οι συνήθεις ενδείξεις/συμπτώματα που προκαλούνται από την κακή επαφή μεταξύ της υποδοχής ρεύματος και της μητρικής πλακέτας είναι:

● Η μπαταρία δεν φορτίζεται σωστά ή πλήρως παρά το ότι έχετε χρησιμοποιήσει το τροφοδοτικό.

● Η οθόνη τρεμοπαίζει (η φωτεινότητα αλλάζει), ενώ το καλώδιο τροφοδοσίας είναι συνδεδεμένο. Αυτό προκαλείται από την εναλλαγή τροφοδοσίας μεταξύ συνεχούς ρεύματος (η οθόνη είναι φωτεινή) και τροφοδοσίας από την ισχύ της μπαταρίας (η οθόνη είναι λιγότερο ωτεινή).

● Το βύσμα συνεχούς ρεύματος (DC) ζεσταίνεται μετά από μερικά λεπτά χρήσης και μπορεί ακόμη να εμφανιστεί και μυρωδιά καμένου.

● Υπάρχουν ήχοι που προέρχονται από την υποδοχή ρεύματος.

Για να ελεγχθεί η κακή υποδοχή τροφοδοσίας μπορεί ο χρήστης να κάνει τα παρακάτω:
1. Αφαιρέστε την μπαταρία
2. Συνδέστε το καλώδιο ρεύματος
3. Ξεκινήστε τη συσκευή
4. Κουνήστε απαλά το καλώδιο ρεύματος του φορητού υπολογιστή
Αν ο φορητός υπολογιστής κλείνει απότομα τότε χρειάζεται άμεσα να γίνει κόλληση ή αλλαγή στο βύσμα συνεχούς ρεύματος.

Ένα άλλο συχνό πρόβλημα είναι η καταστροφή του σκληρού δίσκου, ενώ ο υπολογιστής είναι σε λειτουργία, από ένα απότομο χτύπημα ή μια πτώση, ακόμη και από μερικά εκατοστά ύψους. Στην περίπτωση αυτή ακολουθούμε την επίλυση των προβλημάτων που σχετίζονται με το σκληρό δίσκο που αναφέρθηκαν σε προηγούμενη ενότητα.

Συχνή υπερθέρμανση μπορεί να καταστρέψει τη μητρική πλακέτα. Οι υπολογιστές γενικά ψύχονται τραβώντας αέρα από το περιβάλλον και βγάζοντας τον από την άλλη πλευρά, οπότε είναι σημαντικό το περιβάλλον που βρίσκονται να είναι καθαρό.

Ο μηχανισμός ψύξης δεν λειτουργεί όταν ο υπολογιστής βρίσκεται σε μαλακή επιφάνεια ή εμποδίζεται από συσσώρευση σκόνης . Η σκόνη μπορεί να αφαιρεθεί με τη χρήση σπρέι καθαρισμού που περιέχουν συμπιεσμένο αέρα και η χρήση τους πρέπει να γίνει σε εξωτερικό χώρο. Αν το πρόβλημα συνεχίσει να υπάρχει θα πρέπει να ελεγχθεί αν λειτουργεί η ψήκτρα ή αν π.χ. έχει αποκολληθεί από τη θέση της.

Πρόβλημα υλικού είτε στην οθόνη, στο μετατροπέα, στο καλώδιο ή στο φωτισμό της οθόνης. Τα συνηθισμένα συμπτώματα είναι τα παρακάτω:

● Ο φορητός υπολογιστής φαίνεται να ξεκινάει κανονικά, αλλά η οθόνη είναι μαύρη. Αν κουνηθεί η οθόνη ανοίγοντας ή κλείνοντας λίγο το καπάκι, ανάβει και λειτουργεί σωστά. Το πρόβλημα είναι ότι δεν γίνεται καλή επαφή και χρειάζεται αντικατάσταση του καλωδίου.

● Ο φορητός υπολογιστής φαίνεται να ξεκινάει κανονικά, αλλά η οθόνη είναι πολύ σκοτεινή, αν και αλλάζει χρώμα μπορείτε να δείτε ότι είναι πολύ ασθενής η εικόνα. Το πρόβλημα είναι μάλλον στο μετατροπέα αλλά μπορεί να είναι και στο καλώδιο.

● Αμέσως μετά την εκκίνηση της οθόνης έχει σκούρο ροζ / κόκκινη απόχρωση και γίνεται σκούρο μετά από μερικά δευτερόλεπτα. Το πρόβλημα βρίσκετε στον οπίσθιο φωτισμό της οθόνης.

● Η οθόνη τρεμοπαίζει μερικές φορές, αλλά στη συνέχεια γίνεται σκούρα, αν μετακινηθεί ή την ακουμπήσετε ελαφρά στα πλάγια, τρεμοπαίζει και πάλι. Το πρόβλημα είναι στο καλώδιο ή στο LCD.

● Η οθόνη είναι μαύρη ή λευκή (χωρίς εικόνα). Το πρόβλημα είναι στο καλώδιο αλλά πιθανότερα στο LCD.

● Ο οθόνη παρουσιάζει λωρίδες (είτε κάθετα είτε οριζόντια) που αλλάζουν όταν μετακινείτε την οθόνη ή την ακουμπάτε ελαφρά στο πλάι. Το πρόβλημα μπορεί να είναι στο καλώδιο αλλά πιθανότερα είναι στο LCD.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις, η σύνδεση μιας εξωτερικής οθόνης πριν από την έναρξη του φορητού υπολογιστή (μπορεί να χρειαστεί το πάτημα του πλήκτρου "Fn" μαζί με ένα από τα "F1" - "F10 " για να αναγνωρίσει ο φορητός υπολογιστής την εξωτερική οθόνη) και να προβάλει σε αυτή.

Αν η οθόνη είναι μαύρη, το πρόβλημα μπορεί να βρίσκεται στο διακόπτη "καπάκι κλειστό", που μερικές φορές μπορεί να κολλήσει. Ο διακόπτης είναι μικρού μεγέθους και αν πιεστεί μερικές φορές ξεκολλάει. Ορισμένοι φορητοί υπολογιστές διαθέτουν μαγνητικό διακόπτη που δεν κολλάει.
Οι πιο συχνές αστοχίες που αφορούν την οθόνη φορητού υπολογιστή είναι (με αυτή τη σειρά): μετατροπέας, διακόπτης «καπάκι κλειστό», καλώδιο, LCD, οπίσθιος φωτισμός.

Πηγή: http://www.laptoptips.ca/hardware/

Ο προστακτικός προγραμματισμός όπου τα προγράμματα αναπτύσσονται με απλές εντολές σε προστακτική (Διάβασε, Εμφάνισε, Επανάλαβε) που ζητούν από τον υπολογιστή να εκτελέσει συγκεκριμένες ενέργειες και να ακολουθήσει βήματα με μία λογική σειρά για να επιλύσει το πρόβλημα που έχει δοθεί.

Γλώσσες, όπως η FORTRAN, η BASIC, η PASCAL, η C, ακολουθούν αυτό το υπόδειγμα.

Ο δηλωτικός προγραμματισμός όπου, σε αντίθεση με τον προστακτικό προγραμματισμό, το πρόβλημα επιλύεται δηλώνοντας απλώς τις επιθυμητές ιδιότητες του αποτελέσματος.

Το πρόγραμμα περιέχει λογικές εκφράσεις, ενώ κατά την εκτέλεσή του γίνεται έλεγχος για το ποιες ακριβώς ικανοποιούνται.

Παραδείγματα γλωσσών που τον ακολουθούν είναι η PROLOG και η SQL.

Ο συναρτησιακός προγραμματισμός επιλύει το πρόβλημα με τη χρήση μαθηματικών συναρτήσεων.

Οι συναρτήσεις παράγουν αποτελέσματα με βάση τα δεδομένα εισόδου τους. Παράδειγμα συναρτησιακής γλώσσας είναι η LISP.

Ο αντικειμενοστρεφής προγραμματισμός βασίζεται στην έννοια του αντικειμένου.

Τα αντικείμενα δημιουργούνται από τις κλάσεις.

Μία κλάση ορίζει τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά ενός τύπου αντικειμένου, λειτουργεί δηλαδή ως πρότυπο.

Ένα αντικείμενο είναι μία δομή δεδομένων η οποία περιέχει τόσο τα δεδομένα (χαρακτηριστικά που την περιγράφουν) όσο και τις διαδικασίες (μεθόδους) που επενεργούν σε αυτά.

Τα αντικείμενα μπορούν να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους.

Αντικειμενοστραφείς γλώσσες είναι η C++ και η JAVA.

Ο λογικός προγραμματισμός όπου τα προγράμματα είναι γραμμένα ως ένα σύνολο από προτάσεις σε μορφή λογικών εκφράσεων.

Το συγκεκριμένο υπόδειγμα βασίζεται στα γεγονότα, στους κανόνες και στις ερωτήσεις και ακολουθείται κυρίως στο πεδίο της Τεχνητής Νοημοσύνης.

Παράδειγμα γλώσσας που τον ακολουθεί είναι η PROLOG.

Ο παράλληλος προγραμματισμός στον οποίο τα προγράμματα εκμεταλλεύονται την ύπαρξη υπολογιστών που διαθέτουν περισσότερους από έναν επεξεργαστές.

Έτσι επιτυγχάνεται η αύξηση των υπολογιστικών επιδόσεων και η μείωση του χρόνου εκτέλεσης της εφαρμογής.

Θα πρέπει όμως το πρόβλημα προς επίλυση να διαιρεθεί σε τμήματα που μπορούν να επιλυθούν παράλληλα.

Μία γλώσσα που υποστηρίζει τον παράλληλο προγραμματισμό είναι η Occam

Σε έναν κόμβο ο οποίος επιθυμεί να αποστείλει δεδομένα σε κάποιον άλλο, το επίπεδο εφαρμογής ξεκινά τη διαδικασία ενθυλάκωσης και κάθε επίπεδο είναι υπεύθυνο να προσθέσει τις δικές του διαχειριστικές πληροφορίες στο πακέτο (PDU - Protocol Data Unit).
Το επίπεδο διαδικτύου (3ο OSI):

• δημιουργεί ένα αυτοδύναμο πακέτο IP ενθυλακώνοντας τα δεδομένα που του παραδόθηκαν από το παραπάνω επίπεδο μεταφοράς και
• τοποθετεί στα αντίστοιχα πεδία της επικεφαλίδας τις διευθύνσεις IP προέλευσης και προορισμού - καθώς και ό,τι άλλο απαιτείται.
• Στη συνέχεια το παραδίδει στο αμέσως κατώτερο επίπεδο.

Το επίπεδο πρόσβασης δικτύου ή ζεύξης δεδομένων του OSI όμως δε γνωρίζει τίποτα από διευθύνσεις IP παρά μόνο για διευθύνσεις υλικού ή φυσικές ή διευθύνσεις MAC (Media Access Control) όπως αλλιώς λέγονται.

Για να το παραδώσει στον παραλήπτη θα πρέπει να γνωρίζει σε ποια φυσική διεύθυνση βρίσκεται ο κόμβος με τη διεύθυνση IP που υπάρχει στο αντίστοιχο πεδίο του αυτοδύναμου πακέτου.

Τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στα δυο επίπεδα, απαντώντας στο ερώτημα “ποια είναι η φυσική διεύθυνση (MAC) του κόμβου με τη συγκεκριμένη διεύθυνση IP;” αναλαμβάνει το πρωτόκολλο ανάλυσης διευθύνσεων ARP (Address Resolution Protocol).

Το ερώτημα ARP (ARP request) απευθύνεται στο τοπικό δίκτυο Ethernet με ένα πλαίσιο εκπομπής (broadcast) με διεύθυνση Ethernet
προορισμού FF-FF-FF-FF-FF-FF (48 άσοι).

Αυτό σημαίνει ότι το ερώτημα φτάνει σε όλους τους κόμβους.
Οι κόμβοι οι οποίοι δεν έχουν την διεύθυνση IP η οποία περιλαμβάνεται στο ερώτημα,απλά το αγνοούν.

Ο κόμβος ο οποίος αναγνωρίζει την δική του διεύθυνση IP αποστέλλει μια απάντηση ARP (ARP Reply) με ένα πλαίσιο με προορισμό την διεύθυνση
Ethernet του ερωτούντος απευθυνόμενος μόνο σε αυτόν (unicast).

Έτσι, τώρα πια είναι γνωστή η φυσική διεύθυνση του παραλήπτη και μπορεί να ολοκληρωθεί το πλαίσιο Ethernet και να αποσταλεί στον παραλήπτη.
Για να αποφευχθούν τα συχνά ερωτήματα προς το τοπικό δίκτυο με πλαίσια εκπομπής (αυξημένη δικτυακή κίνηση), οι σταθμοί διατηρούν προσωρινά τις απαντήσεις που έλαβαν σε έναν πίνακα αντιστοιχίας διευθύνσεων IP σε διευθύνσεις Ethernet στην τοπική μνήμη
(arp cache).

Έτσι πριν υποβάλλουν νέο ερώτημα ελέγχουν τον προσωρινό πίνακα (cache)
arp και υποβάλλουν ερώτημα μόνο όταν δεν υπάρχει κατάλληλη καταχώριση σε αυτόν.

Υπάρχει ένας πίνακας ARP για κάθε δικτυακή διασύνδεση (κάρτα δικτύου) ενός υπολογιστή.
Οι δυναμικές καταχωρήσεις προέρχονται από ερωτήματα arp ενώ οι στατικές είναι προκαθορισμένα ρυθμισμένες.

Προσέξτε ότι η διεύθυνση IP εκπομπής αντιστοιχεί σε διεύθυνση Ethernet εκπομπής.

Οι δυναμικές καταχωρίσεις του πίνακα arp μετά την παρέλευση ορισμένου χρόνου χωρίς να χρησιμοποιηθούν, διαγράφονται. Ο χρόνος ποικίλει από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι μερικά λεπτά (συνήθως 1-5 λεπτά) και μπορεί να ρυθμιστεί από τον διαχειριστή του συστήματος.

Πρότυπο πρόσβασης στο μέσο ΙΕΕΕ 802.3
Το πρότυπο ΙΕΕΕ 802.3 περιγράφει το πρωτόκολλο ελέγχου πρόσβασης στο φυσικό μέσο,για τοπικό δίκτυο υπολογιστών τοπολογίας αρτηρίας.
Το πρότυπο ΙΕΕΕ 802.3 καλύπτει τα πρωτόκολλα του φυσικού επιπέδου και του
υποεπιπέδου MAC. Έτσι με το πρότυπο ΙΕΕΕ 802.3 καθορίζονται οι υπηρεσίες που
προσφέρει το υποεπίπεδο MAC προς το υποεπίπεδο LLC που είδαμε στην προηγούμενη παράγραφο. Επίσης καθορίζεται ο τρόπος πρόσβασης του υποεπιπέδου MAC στο φυσικό μέσο.

Ο τρόπος πρόσβασης στο μέσο, που χρησιμοποιείται στο πρότυπο ΙΕΕΕ 802.3, είναι γνωστός ως μέθοδος "Πολλαπλής Προσπέλασης με Ακρόαση Φέροντος και Ανίχνευση Συγκρούσεων" (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection - CSMA/CD).

Τέλος καθορίζονται τα σήματα σηματοδοσίας και οι τρόποι σύνδεσης στο φυσικό μέσο. Επειδή οι τρόποι σύνδεσης με το φυσικό μέσο ποικίλουν αναλόγως με την επιλογή του φυσικού μέσου, υπάρχουν εναλλακτικά πρότυπα που θα τα παρουσιάσουμε παρακάτω.

Στη συνέχεια θα περιγράψουμε τα χαρακτηριστικά της μεθόδου CSMA/CD.

Μέθοδος πρόσβασης στο μέσο CSMA/CD
Ο συνδυασμός της μεθόδου CSMA/CD και της τοπολογίας αρτηρίας συχνά αναφέρεται ωςΕthernet. To Ethernet αναπτύχθηκε από την εταιρεία Xerox στις αρχές του 1970 και υπήρξε η βάση για την ανάπτυξη του πρωτοτύπου IEEE 802.3. Υπάρχουν δύο εκδόσεις του Ethernet (η I και η II). Η αρχική έκδοση του Ethernet (η I) δεν ήταν συμβατή με το IEEE 802.3, αλλά η
έκδοση II είναι βασικά η ίδια με το IEEE 802.3. Σήμερα, ο όρος Ethernet συχνά αναφέρεται σε όλα τα δίκτυα, που χρησιμοποιούν τη μέθοδο CSMA/CD και γενικά συμμορφώνονται με το πρότυπο Ethernet ή τις διάφορες εκδοχές του IEEE 802.3.

Ο αλγόριθμος πρόσβασης στο μέσο έχει ως εξής:

Όλοι οι σταθμοί εργασίας, που συνδέονται στο ίδιο φυσικό μέσο και είναι ενεργοί, πρέπει να ακούσουν το μέσο (καλώδιο). Εάν το μέσο μετάδοσης είναι απασχολημένο, ο σταθμός εργασίας που θέλει να μεταδώσει δεδομένα, θα πρέπει να περιμένει έως ότου ελευθερωθεί. Όταν το μέσο είναι ελεύθερο, ο σταθμός εργασίας ξεκινά αμέσως τη μετάδοση των πλαισίων του. Εάν την ίδια χρονική στιγμή, που το μέσο ελευθερώνεται, υπάρξουν και άλλοι σταθμοί εργασίας, που θέλουν να μεταδώσουν στο μέσο, θα δημιουργηθεί το φαινόμενο της σύγκρουσης (collision). Στην περίπτωση αυτή, οι σταθμοί, που προσπάθησαν ταυτόχρονα να εκπέμψουν, θα αντιληφθούν το φαινόμενο και θα μεταδώσουν σύντομο σήμα, που θα αναφέρει την ύπαρξη σύγκρουσης και θα σταματήσουν
την εκπομπή των υπόλοιπων πλαισίων τους, εάν βέβαια έχουν απομείνει και άλλα προς μετάδοση.

Μετά το σήμα γνωστοποίησης της σύγκρουσης, οι σταθμοί που συμμετείχαν στη
σύγκρουση θα περιμένουν κάποιο τυχαίο χρονικό διάστημα πριν επιχειρήσουν ξανά τη μετάδοση.
Μια πολύ κρίσιμη παράμετρος, η οποία επηρεάζει και την απόδοση της μεθόδου, είναι ο χρόνος, που απαιτείται για την ανίχνευση σύγκρουσης. Όπως έχουμε αναφέρει, όλοι οι σταθμοί εργασίας, που συνδέονται στο φυσικό μέσο με την μέθοδο CSMA/CD, πρέπει να παρατηρούν συνέχεια το μέσο.

Επομένως, όταν ένας σταθμός αρχίσει να μεταδίδει πλαίσια στο μέσο και συμβεί σύγκρουση, ο σταθμός θα την αντιληφθεί, επειδή και ο ίδιος θα αντιληφθεί ότι τα πλαίσια, που έχει μεταδώσει στο μέσο, είναι αλλοιωμένα, λόγω του θορύβου, που θα προκληθεί, από την ταυτόχρονη εκπομπή πλαισίων (στην ουσία ηλεκτρικών σημάτων) από τους άλλους σταθμούς. Πρέπει, επομένως, η ανίχνευση της σύγκρουσης από το σταθμό εργασίας να γίνει σε χρόνο μικρότερο από τη διάρκεια μετάδοσης του συνόλου των πλαισίων. Αυτή η παρατήρηση δημιουργεί αυτόματα περιορισμούς στο μέγιστο μήκος του καλωδίου, καθώς και στους ρυθμούς μετάδοσης των σταθμών εργασίας.

Το πρωτόκολλο Secure Sockets Layer (SSL) είναι ένα από τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα για την κωδικοποίηση των συνδέσεων.

Τα δεδομένα κρυπτογραφούνται στον υπολογιστή πριν τη μετάδοσή τους.